Hani bazıları kullanır ya: ‘‘Lanet olsun içimdeki insan sevgisine.’’ diye. Lanet okumaktan kaçınalım. Sevelim hep sevelim. Sevmek çok güzel bir şey. İyi ki sevgi var diyelim, iyi ki seviyoruz diyelim. Ben sevmeyi seviyorum mesela. Ve sadece insanı değil her şeyi sevelim. Evreni, dünyayı, insanı, hayvanı, doğayı… her şeyi sevelim ama ölçülü sevelim.
Her şeyin fazlası zarar olduğu gibi sevginin de fazlası zarar. Diyeceksin ki sevginin fazlası niye zarar olsun ki? Hepimizin nefsi var. Kendi nefsimizi de diğer nefisleri de şımartmaya gerek yok. Dozunda olması yararımıza. Fazla seversek ne olur? İnciniriz… Fazla sevdiğimizde, değer verdiğimizde karşıdaki insan senden daha çok şey bekler hale gelir. Senin sevginin değerini bilmez. Senin verdiğin değerin kırıntısını dahi ondan göremezin. Onun için sev ama hayatının merkezi o olmasın, sen ol. Sen kendini yeterince seversen herkesi ve her şeyi seversin ve aynı güzellikte sevilirsin. Ama kendini sevmezsen her şeye karşı düşman olursun, insanlardan kaçarsın. Belki sana sevmeyi, sevilmenin nasıl bir şey olduğunu öğretmediler. Ama kendin öğren artık. Kimsenin öğretmesini bekleme. Bir insan sevemiyorsan, bir hayvanı sevmeyi deneyebilirsin, bir saksı çiçeğini, bir ağacı, gökyüzünü, denizin maviliğini sevebilirsin. Bir kedinin, bir köpeğin, bir bebeğin, bir çocuğun gözlerine baktığında içinden bir şeylerin aktığı duygusuna kapılıyorsan sen seviyorsun demektir. Ve bu güzel duyguyu koru. Lütfen koru! Severek birçok kötü şeyi, olayı, insanı değiştirebilirsin. Çünkü insan denilen varlığın fıtratında var ‘‘sevmek ve sevilmek’’. Maalesef bazı ebeveyn ve çevre dolayısıyla fıtratlar bozulabiliyor ve sevgi derinlere gömülebiliyor. Bu sevgiyi derinlerden hep beraber çıkaracağız. Herkes sevecek ve sevilecek. Demek ki sevgi denilen şeyde var bir hikmet ki üzerine şarkılar yazılmış. Ne diyordu şarkıda ;
Dünyaya geldik bir kere,
Kavgayı bırak her gün bu şarkımı söyle.
Sevdikçe güler her çehre,
Amaçlar hep bir olsun,
Kalpler birlikte.
Velhasıl kelam hep güzel görelim, güzel düşünelim, güzel sevelim, ölçülü sevelim. Hayatımızda o kadar güzel şeyler var ki farkında olalım, tefekkür edelim, ağaçların yeşillikleri, sararmaları, çiçekelerin renk renk olması, gökyüzünün maviliği bir hayal gibi tatlı olması… şükürler olsun bize bu nimetleri verene. Hayat çok güzel ama insanlar zor olabiliyorlar malesef. Ama her şeye, her zorluğa rağmen sevmeye devam edelim. Bizi zorlayan insanın bile sevilecek iyi bir yanı vardır elbet. Ama bunu görmemiz ve fark etmemiz gerek.
Sevmek için sevilmek için mücadeleye devam…
