Hep Aynı

Yürüyorum.
Sana ve yokluğuna yazmıyorum artık.
Büyüttüğün kırık dallarıma uzanıyor ellerim.
Senin bana bir gece emanet ettiğin…
Neler düşünüyorum, bilmediğin…
Hangi nehirleri aşıyorum sensiz,
Kaçıncı oyunda sahne alıyorum.
“Ve perdeeee!” diyor şu tuhaf hayat.
Replikler oysa hep yarım.
Sesler hep aynı…
Bir çift sözde takılı kalmış yine benim aklım.
Gidiyorum.
Senden ve yokluğundan…