Huzursuz

Hüznü bitmeyen gecelerde yazmaya başladım.
Bir sabah huzursuzluğunda…
Gün ortası ıssızlığında…
Annemi çok özlediğimde anladım bu dünyanın soğukluğunu,
şehirlerin yüreğime kılıçlar çektiğini.
Uyumaya çalıştıkça,
uykuların vatanından kovulduğumu…
Bir saat kadranında saklambaçlar oynarken,
gecenin tam yarısında düşlerden kovulduğumu…