Aşk’a Aşık

Âşık, âşığı tanır.
Aşk dediğin, kokusundan bilir;
Misk gibi içine çektiğinde hani.
Aşk dediğin, aşka düşeni,
Aşktan geleni,
Aşka yolcu olanı,
Âşığını yolcu edeni…
Âşık, âşığı tanır;
Dilinden geleni,
Gözünden süzüleni,
Olduğu yerli,
Kaldığı hâli…
Eline aldığında kalemi
Bilinir âşık.
Bilmez iken kendini,
Bilmezdi O’nu tanıdığından beri.
Ha olmuş ezelî,
Ha gidecekmiş ebedî…
Âşık kendini ister kendini.
Bu hâlin kelimesi yetmez,
Ruhudur ne de olsa fıtrî,
Özü gibi.
Ona kanat gereni,
Adı gibi,
Kendine sevgili.