Klişelerden seçmeler: Hayalinin peşinden koş!
Koşalım tabii peşinden ama, neleri feda edeceğimizi de bir oturup konuşalım. Kaç gece uykusuz kalmak gerekir mesela; bir bilen var olur belki. Bazen sosyallikten, bazen de aile saadetinden vazgeçilir. Sürekli bir şeyler feda edersiniz; üstelik ulaşıp ulaşamayacağınız da meçhul bir düş için.
Emeğinizi tartıya koysanız kaç çekerdi mesela? Verdiğiniz yıllarda saçınız da ağardı, başınız da ağrıdı. Sürekli kazdınız kuyuları iğne ile… Alnınızın teri kurudu, bir meyvesini yemeden ürününüzün. Ne kadar zaman, ne kadar çaba gösterildi ki artık pes etmek üzere geldiniz.
Kalp ağrısı olmuşsa da içinize dert olanlardandır. Görünmezlik iksirine gerek de yok kaybolmanız için. Kalabalıklar arasında zaten gören, duyan olmaz aklınızın gürültüsünü. Kaç insan, kaç lisan geçmek gerekir ki bir benlik olması için, bilmezsiniz.
Hayaliniz için verdiğiniz her zaman da pul olmaz. Sermayeyi kediye yüklemişsinizdir. Ufak ufak tükeniyor gibi görünse de dağ olmuştur bile. Bir yerde kumar gibidir o hayal; “Ya tutarsa.” dersiniz.
Siz yetişmeye çalıştıkça kaçar sanki fikrinizin ince gülleri. Bir türlü varamazsınız menzile. “Önemli olan gitmektir, bu uğurda ölmektir.” der atalarınız ama sonu görmeden ecele teslim olasınız yoktur. Kaç ömür daha harcamak gerekir, sorsanız da cevap bulamazsınız.
“Dört nala koşmak mı, suda yürümek mi?” dersiniz, hangisi yakalayabilir kaçan umutlarınızı? Evet, size kimse gökkuşağı vaat etmedi. Siz kendi kuyunuzu kendiniz kazdınız. Bir “oldum” demek için daha kaç kuyu gerekli, bilmezsiniz.
Yolunuzda kaç düşman edindiniz, kaçı dost görünümlüydü de bilemediniz… Düşmenizi bekleyen kaç yoldaş edindiniz de sevinmeyi beklediler en ufak tökezlemede? Sırtınızı yaslayacağınız kaç duvarınız var, kestiremezsiniz.
İçinizde bir meşale yanar. Her yazında harlanır, coşar. İçinizi de kavurur, sizi de. “Yanmadan hayal olmaz.” dersiniz. Küllerinden yeniden doğmayı bekler bazen de hayat. Sonra oturup bir hesap yaparsınız:
Bir Hayal Kaç Yangın Eder?
