Şiirler

Şahsıma – 1

1

Pas kokuyor semanın yüzü,
Toprakta kan kurumuş.
Yalnızlık,
Yalan,
Haksızlık,
Kurşun,
Ölüm,
Hep bir özenme,
Kendini bulamama,
Kendin olamama,
Özünü, ruhunu sandıklara saklamak.
Niçin? Neden bunlar?
Bırak artık bunları.
Lavanta kokmak varken neden pas kokusu?
Çıkar sandığındaki seni, özünü.
Ruhun zaten O’nun nefesi değil mi?
Ruhunu hisset, aşkı paylaş.
Gerçekten gülümse.
En çok sen sev.
Yapabilirsin inan..
Bismillah de bak nasıl da lavanta kokacağız.
Şakaklardan akan ter gibi,
Nefes nefese kalmış gibi,
Hudutsuz, korkusuz, acımasız,
Lavanta kokacağız…

(20.06.18 / Malatya)

Mehmet Tanaydın

Yabancıya Git

Önceki makale

Sosyal Medyada Kadının Yeri

Sonraki makale

Yazarın Diğer Yazıları

1 Yorum

  1. İnsan hiç bilmediği bi duyguyu paylaşamaz. Aşk hakkında bir şey bildiğiniz yok bence. Buraya böyle yazmasını biliyorsunuz ama çok yapmacık. Hissetmediğiniz duyguyu veremezsiniz. Hep bir şeylere özlem var. Hep bi ayrılık acısı var, yalnızlık var. Özlemek için kaybettiğiniz şeyler de sizin yüzünüzden, acı için ayrılıklarınız da, kendinizden uzaklaştırıp yalnız kalmanız da. Şiiri seviyorsanız hissettiklerinizi yazın, birine okuyacak kadar cesur olduğunuz duygularınızı yazın. Burda yazdıklarınız sizin korkup kaçtıklarınız

Yorum yapın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Daha Fazla Şiirler