Uzunca Yaşamak

Uzunca yağmurlar yağıyor şehrime,
Pencerelerimde bir yığın damla, yanaklarıma yoldaş…
Uzunca yağmurlar yağıyor şehrime,
Bahçemdeki o son gülü de talan ettim.
Saksıda yetiştiriyorum çiçeklerimi,
Seviyor, sevmiyor fallarında kopartamıyor rüzgar papatyalarımı,
Koksun diye incitemiyor eller fesleğenimin yapraklarını.
Artık, pencere kenarında duruşlarını seviyorum.
Tüm kötü şeylerden uzak, tertemiz tutmayı seviyorum.
Uzunca yağmurlar yağıyor şehrime,
Elimde mürekkebi azalmış bir kalem,
İçimde her yana dolup taşan delice bir özlem.
Gidenin adı ölü, kalanın derdine özlem demişler..
Yaşamak;
Her duyduğu adımda kalbi ağzında,
Bir eli telefon, bir eli yanağında,
Yaşamak;
Gözü hep yolda…
Özlemenin adına yaşamak demişler…
Vakit uzun,
Sevda kuşları göç etmedi henüz kalbimden.
Sevda kuşun kanadında demiş şair,
Kanatlarını yitirmemeli insan vakit varken.
‘ Sevgi ne göğün yüzünde,
Sevgi ne yerin dibinde,
Sevgi başucunda.’
Saklamalı insan sevdiği ne varsa avuçlarında.
Uzunca yağmurlar yağıyor şehrime,
Uzunca anlatamam artık bir şeyleri,
Dinlenmem gerekiyor bir tahta evin sedirinde,
Bir soba başında çay içmem gerekiyor.
Yazamam artık eskisi gibi süslü cümleler,
Eskimiş ömrüme bir taze bahar gerekiyor.
Dışarı da hafif ayaz, içeride sıcak
Velhasıl kelam;
Gönlüm bir nehrin taşlı kıyısı,
Ama içimde bütün bahçelerim kurak.