Yarım kalan bir sevda var yüreğe ağır, hasrete yoldaş, gözlere meftun olmuş. Belki kısa sürdü, kar yağmadan aklar düşüremedik saçlarımıza, yıllanmış mutluluğun kanıtını taşıyamadık yüzümüzdeki çizgilere… Ama güzel sevilmek için zaten çok zaman geçirmeye değil doğru sevgiye rastlamak gerekir ve sen efulim, sevginin rastladığım en doğru haliydin.
Belki ansızın en mutlu anımda yine geleceksin oturacaksın gözbebeklerime ama sen hiç kalma diye gözümü bir kez bile kırpmamaya hazırım ben. Gözlerinde kaybolmak istiyorum yine. Evren kusursuzluğundan yaratılmış, göz bebeklerinin derinliklerinde kendimi görmek şanslı hissettiriyordu. Seni düşündükçe düşlerim güzelleşiyor, düşlerimde elinde minik bir Papatya. Hiçbir yaprağına dokunmamışsın, varlığımın sonsuza dek sana ait olduğunun farkındasın. Papatyanın yapraklarına iyi bak kadın! Solsa da yaprakları benim tüm sevgim, en az koparamadığın yaprakları kadar senin…
Sonunu ne de güzel hayal ettik!
Belki mutlu, belki mutsuz, ama sonu biz olan bir son. Zaten o hayal de mutlu bittiği için değil sonu biz olduğumuz için güzeldi. Ve öyle sonu gelmeyecek gibi seviyordun ki, hala bir gün çıkıp geleceksin diye bekliyorum…
Kalemine Yüreğine Sağlık 👏🏻