Acının izi derindir, kabuk bağlar.
Yaşamın en güzel doğasında yaşar insanoğlu. Dikilen binlerce fidan büyür, yeşerir ve koca bir ağaç olur. Ağaç gölge verir, meyve verir, orman olur, serinlik verir.
Sadece ağaç mı hayata güzellik katan? Hayır! Doğanın olmazsa olmazı; kimi sesi ile kimi görüntüsü ile bizlere huzur veren hayvanlar da yaşantımızın bir parçası.
Tarım, bir ülkenin ekonomisi için, insanların geçimi için vazgeçilmezdir. Bir ülkenin gelişmesinde, sağlıklı nesiller yetiştirmek adına büyümesinde çok önemli bir faktördür.
Ülkemiz çok zor dönemlerden geçti. Her defasında halkın gücü galip geldi. Ne salgınlar gördük, ne seller, felaketler, depremler gördük. Hep el ele, gönül gönüle, birlik içinde birbirimize destek olarak ve kenetlenerek aşmaya çalıştık ve aşıyoruz.
Son zamanlarda ülkemizin üzerindeki felaketlere bir yenisi eklendi: “YANGIN.” Yazarken bile insanı derinden etkileyen; gördükçe içimizi kahreden, içinden ölülerin çıktığını gördükçe hepten bağrımıza kor ateşler düşüren orman yangınları…
Yanan sadece bir orman değil! Binlerce orman, milyarlarca ağaç ve içinde yaşayan canlı ve masum hayvanlar da telef oldu ve olmaya devam ediyor.
Nasıl bir yangın ki sönecek diye beklerken diğer yere sıçrar… Nasıl bir alev ki küçük bir kıvılcımı her yeri sarar… Nasıl bir vicdan ki bir kibrit çakıp her yeri darmadağın eder… Yanan ağaçlar değil sadece! Ormanda yaşayan yüzbinlerce canlı, yanan küle dönen bitkiler ve verilen onca emek hep heba olur gider.
Orman yanarsa her yer çöl olur. Çöl olan yerde kuraklık olur. Ormanları yaşatmak elimizde. Dikilecek fidanlar bizlere ve gelecek nesillere nefes olacak.
